Pagina's

zaterdag 10 juni 2017

Molenwaardtocht WSV Kinderdijk 2017


 
 
Gewapend met mijn  fotocamera en mijn nieuwe reisdagboek, begon ik deze tocht van 40 kilometer langs het werelderfgoed van Kinderdijk. Ondanks dat ik deze molens al vaak heb gezien, blijft het een prachtig gezicht.
Tijdens deze tocht heb ik delen van de Alblasserwaard gezien, waar ik normaal gesproken niet zoveel kom.  
Daarnaast heb ik de ruzie tussen een haan en een vogel meegemaakt die er niet over eens waren wie nu het meeste geluid kon maken.  
 
 




 
 
Een stel ganzen die neergestreken waren in een weiland voor wat welverdiende rust, vroegen zich af  wat al die mensen deden.
'Gak, gak, gak, gak. Wandelen? Voor je plezier 40 kilometer ? Die mensen zijn ook gek!'
'Wij leggen ook vele kilometers af. Maar dus echt niet voor ons plezier!'
'Nee, dat kennen wij niet. De Vliegtocht van Nijmegen.'
Gekke lui die mensen!'
 
 



 
 
Dan waren er nog een vogel en een haan die kukelden en kwetterden om te kijken wie het meeste geluid kon maken.
'Twiet, twiet, twiet!'
'Kukelu!'
Twiet, twiet, twiet, twiet!'
Kukelu!'
'TWIET, TWIET, TWIET, TWIET, TWIET!'
'KUKELU!'
 

 
Ik kon helaas niet blijven om te kijken wie er uiteindelijk won, had op dat moment nog veel kilometers af te leggen.
 
Als hij had kunnen brullen, had ik wel geweten wie er gewonnen had.
 
 

 
Het Alblasserbos is een polderbos. Het ligt tussen Oud-Alblas, Papendrecht en Wijngaarden. Het bos is nog niet zo oud, in 1983 is het aangelegd.
 
 
 

 

 
 
Natuurlijk ontbraken de molens van Kinderdijk dit keer ook niet.
De molens van Kinderdijk betreffen negentien molens in het noordwesten van de Alblasserwaard. Naast de molens is het hier ook altijd leuk om te horen welke talen er gesproken worden, veel toeristen bezoeken de molens.
Ik heb Japans en Engels gehoord.
Maar gezien de kentekenplaten van de auto's bij de parkeerplaats bleken er ook Duitsers en Polen de molens te bezoeken.
 
 


 
 
 
 
Maar wanneer je goed kijkt, kun je ook dit geheimzinnige rieten mandje vinden. Dit mandje is de sleutel hoe Kinderdijk toch aan zijn naam komt.
 
Op de naamdag van de Heilige Elisabeth, in het jaar onzes Heren 1421, deden hoog water en een zware noordwesterstorm een woedende aanval op de dijk, die op de zwakste plekken al gauw bezweek. Bij deze St. Elisabethsvloed ging het rijke gebied verloren, dorpen werden weggevaagd en tientallen mensen de golven ingesleurd; alleen Dordrecht, liggend op een eilandje, bleef gespaard.

In een van die troosteloze nachten na de ramp, toen de zee zich voldaan had teruggetrokken, en de weinige overlevenden probeerden nog iets te kunnen redden, is de legende geboren... De doodvermoeide mannen die zich een ogenblik rust gunden om een slok van het karige drinkwater te nemen, zagen voor hun uitgebluste ogen iets over de golven komen aandrijven. Het was een wieg, met daarin een rustig slapende baby, in evenwicht gehouden door een kat, die van de ene kant naar de andere sprong. Het kind, een meisje, werd voorzichtig naar de oever gehaald en naar Dordrecht gebracht, waar ze door een onbekend gebleven familie liefderijk werd opgenomen. Het kreeg de naam Beatrijs, wat 'de gelukkige' betekent, omdat ze in die rampzalige tijd een symbool werd van het leven, dat altijd weer sterker blijkt te zijn en omdat ze hoop en geluk bracht in bedroefde harten.

Niemand wist waar het kleine meisje vandaan kwam, haar enige bezit bestond uit een bloedkoralen ketting met een gouden kruis. Later werd ze de stammoeder van een deftig Dordts geslacht.

Ter herinnering aan die wonderlijke redding heet de dijk van die dag af 'Kinderdijk'

 
 
Het was weer een prachtige wandeling, georganiseerd door WSV Kinderdijk.  
 
Foto's
Mathilde de Wit
 
Tekst:
Mathilde de Wit
 
Bronnen: 
 
Meer weten over WSV Kinderdijk?
 
Ik train dit jaar voor de Vierdaagse van Nijmegen en loop ook voor een goed doel.
Meer weten?

 
 


maandag 5 juni 2017

3e Zwanentocht Huissen

 
 
 
Wanneer je een zwanentocht gaat doen, verwacht je zwanen.
De zwanen waren verstopt. Ze hadden er geen zin in. Stelletje vervelende, blazende langnekken!
 
Nee. De reden waarom het de Zwanentocht heette, was het feit dat het gemeentewapen van Huissen een zwaan is.  
 
Gelukkig kwamen nog andere watervogels tegen. Een stel eenden die aan het zonnen waren en een reiger die hoopte dat er nog een vis zou langs zwemmen. Maar tegen een kikker zou hij ook geen nee zeggen.
 
 


 
 
De wandeltocht was een mooie tocht van 13 kilometer door Huissen en een groot natuurgebied met veel water. Hier hebben we eindelijk de eerste zwaan gespot.
 
 

Maar wat kun je toch ook andere gekke dingen tegenkomen. Pompoenen op een stokje?
Nou ja. Maar ze lachten ons in ieder geval nog vriendelijk toe.
 
 

 
Huissen ligt tussen Nijmegen en Arnhem in en heeft tijdens de operatie Market Garden, die begon op 17 september 1944. Hiervan is bij het natuurgebied aan het water, een herinneringsplek ingericht.
 
 
 
Uitleg over de vleugel
 
 
Deze omgeving is het toneel geweest van de operatie Market Garden. Een poging om Nederland in 1944 te bevrijden. Het doel was om een aantal bruggen in Nederland in handen te krijgen zodat een deel van het geallieerde leger kon doorstoten naar het Duitse Ruhrgebied.
 
Huissen heeft het tijdens deze operatie erg zwaar te verduren gehad. Het kleine stadje lag ingeklemd tussen Nijmegen en Arnhem en wordt meerdere malen gebombardeerd. Op 17 september, de dag dat de operatie Market Garden begon, werd het Loo-veer op de Neder-Rijn gebombardeerd. Er waren tientallen slachtoffers te betreuren. .
Ook na de operatie Market Garden heeft Huissen te lijden onder bombardementen.
 
Nog wat mooie plaatjes geschoten voordat de finish weer in zicht was en weer een einde aan deze mooie en leerzame tocht kwam.
 
 







 
 
En nu eens met die zwanen praten. Als je een zwanentocht doet, moeten die zwanen wel wat vriendelijker doen hoor. Er is een tocht naar hen vernoemd! Ze zouden vereerd moeten zijn! Dus beste zwanen: 'Houd toch eens op met dat geblaas!'
 
 
In 2017 doe ik mee aan de Vierdaagse van Nijmegen, maar steun ook gelijk een goed doel.
 
 
Tekst:
Mathilde de Wit
 
Foto's:
Helena en Mathilde de Wit
 
Bronnen:
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 



zondag 4 juni 2017

30e Grenslandentocht Beek


 
 
Ik ben al sinds kind een grote fanaat van heuvels. Misschien omdat ik zelf ben opgegroeid in een omgeving dat erg vlak is.
Ik was er ook weer aan toe om heuvels te zien. De Grenslandentocht te Beek was daar een prachtige gelegenheid. Naast dat ik dan weer eens wat heuvels zou zien, kon ik gelijk mijn Duits weer eens oppoetsen. De tocht ging voor een groot gedeelte door Duitsland.
 
Helaas begon het niet helemaal goed omdat mijn TomTom, gedoopt Saskia, mij weer eens een heel verkeerde richting opstuurde. Het viel nog mee, toen ik eindelijk na twee keer verkeerd rijden de weg wist, Saskia mij niet naar het vliegveld stuurde. Eigenwijs ding.
 
Na een kop koffie begon de tocht. Na een korte wandeling door de Ooipolder, gingen we de grens over.
 
 
 



 
 

Het uitzicht op heuvels begon al goed. Een paar prachtige uitzichten gespot van de Nederrijnse Heuvelrug.
 

 
 

 
 

 
De Nederrijnse Heuvelrug is een stuwwal, die loopt in het westen van het Nederrijnse Laagvlakte van Krefeld tot Nijmegen uitstrekt.
Op sommige plaatsten reikt deze stuwwal tot honderd meter, hoogste punt is de Klever Berg van 106 meter.
We liepen tijdens deze tocht langs de dorpjes Millingen, Kranenburg, Kleve en Zyfflich. 
 
 

 
In deze omgeving broeden veel ooievaarpaartjes. We hebben zelfs een nest gezien waar de jongen hun snaveltjes al buiten het nest aan het steken waren. En pa maar aanvliegen met lekkere hapjes.
Ik zag al een gesprek ontstaan tussen de ouders en de kinderen.
'Nee Pietje. Je mag Sjaantje niet pikken.'
'Gerrit, wees niet zo hebberig. Er is genoeg!'
 
Er is een ooivaarpaartje in Zyfflich dat Jan en Marie zijn gedoopt. Op een dorpsplein bij een rust was er veel informatie te vinden over deze ooievaars. Men is erg trots dat de ooievaars daar teruggekeerd zijn.
 

 
 
 
 
Na het vergapen aan de heuvels en de ooievaars was het alweer tijd voor de eerste rust in Duitsland. Yes, ik kon eindelijk mijn Duits oefenen en heb koffie besteld in het Duits.
'Ich möchte drei Kaffee bitte.'
Later hoorde ik dat de goede man ook Nederlands verstond. Ach, ik heb toch nog iets in het Duits kunnen zeggen.
Ook het lezen kwam aan bod. Ik heb veel informatie over de natuur van deze omgeving gevonden.
 




 
In deze omgeving waren veel boerderijen te vinden. En daar boden ze onder andere allemaal lekkere dingen aan.
 
 


 
Milchvertrieb, Eier und Spargel. Und frische Spargel mag ich sehr gern.

Ik ben dus dol op asperges. Maar ik heb me ingehouden, moest nog 40 kilometer wandelen.
 
Het weer was tijdens deze tocht goed. We hebben maar één regenbuitje gehad. Kon ik gelijk mijn nieuwe regenjas uitproberen.
 
Al veel te vlug, en ook ongemerkt, kwamen we weer in Nederland en was deze prachtige tocht voorbij. Maar ik heb werkelijk genoten. En de 40 kilometer wandelen ging erg goed.
Nu weer op huis, en dit keer niet verkeerd rijden hè!

 
In 2017 doe ik mee aan de Vierdaagse van Nijmegen, maar steun ook gelijk een goed doel.
 
Tekst: Mathilde de Wit
Foto's: Mathilde de Wit en Helene
 
Bronnen: