'Onder de gouden hemel, in de blikken zon.
Door land van Maas en Waal.'
Geen gouden hemel en geen blikken zon. Wel onder een prachtige, strakblauwe hemel, in een felle zon heb ik de Leeuwenmars gelopen in het Land van Maas en Waal.
Het Land van Maas en Waal, gelegen in het zuidwesten van Gelderland, is eigenlijk niet meer dan een smal strookje grond tussen twee brede waterstromen, de Maas en de Waal.
Onze tocht ging langs de plaatsen Boven-Leeuwen, Beneden-Leeuwen, Wamel, Altforst,
Appelten, Horssen en Druten.
De tocht van 40 kilometer begon al met een lange dijk waar ik deze grappige kat in een tuin zag.
Tja, als kattenliefhebber kon ik het niet laten om hier een foto van te maken.
In de vroege ochtend lag de rivier er prachtig bij tegen een strakblauwe lucht.
Het is wel belangrijk dat je goed op de pijlen let en op je route kijkt die je meekrijgt.
En ja hoor. We liepen verkeerd. We kwamen erachter dat deze dijk toch echt niet op onze route stond. Bleek dat we de pijlen van de 20 kilometer aan het volgen waren, al zo'n twee kilometer lang. Dan maar terug. Gelukkig vonden we de goede pijl. We hadden naar links moeten gaan in plaats van rechts. Toch handig om goed op je route te kijken.
We moesten flink doorlopen, maar konden onderweg ook nog genieten de prachtige weilanden.
Onze tocht ging ook langs Appeltern waar 'De Tuinen van Appeltern' te vinden zijn. De Tuinen van Appeltern is het grootste en meest veelzijdige tuinideeën park van Europa. Dit prachtige park heeft meer dan 180 voorbeeldtuinen die elk een eigen stijl en sfeer hebben.
Tuinen van Appeltern
Tuinen van Appeltern
Ik hoop niet dat mijn wandelschoenen ooit zo eindigen.
Natuurlijk kwamen we ook langs veel kleine dorpjes.
Maar het is lente. En dat was te zien in de weilanden en sloten.
Daarnaast kenmerkte deze tocht zich door lange, lange, lange lange stukken waarvan de Waalbanddijk mij nog lang nachtmerries zal bezorgen.
Voorbeeld van lang stuk.
Vooral het laatste stuk was zwaar. De finish was in zicht. We moesten alleen nog over de Waalbanddijk. Na eindeloze lange stukken leek er eindelijk een eind gekomen te zijn. Maar dan hadden we buiten de Waalbanddijk gerekend. Een lang. lang, lang stuk.
Een stuk verder voor ons liep een andere wandelaar die deze tocht deed. Hij lag ongeveer een kwartier voor ons, zover kon je kijken.
'Gaat hij al van de dijk af.'
'Nee nog niet.'
'Zucht. Gaat hij nu de dijk af.'
'Nee nog niet.'
'Wanneer komt nou het einde van die ellendige dijk.'
'Geen idee. Nee, nog niet'.'
'Ik zie een afslag, ik zie een afslag. Ga eraf, ga eraf, ga eraf. '
'Nog iets te ver om te zien of hij eraf gaat.'
'Ja, ja, ja. Hij gaat eraf!'
'Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!'
Gejuich dat ze volgens mij tot in Groningen konden horen.
Een stukje van deze dijk.
Oh, wat waren we blij dat de finish weer zagen.
Wat was ik blij toen ik dit bord weer zag.
Maar het was een goede training voor de Vierdaagse van Nijmegen, waarvan ik gehoord heb, dat er lange dijken zijn. Nou, die heb ik vandaag wel geoefend!
Bronnen:
Foto's: Ton
Tekst: Mathilde
