Pagina's

zaterdag 12 december 2015

Winterserie Alblasserdam 2015



Een tocht dichtbij huis. Dus deze keer kon ik er lekker met de fiets naartoe. Vandaag zou ik 15 kilometer lopen. Ondanks het grauwe weer, had ik er veel zin in.

En de tocht ging naar Kinderdijk en zijn beroemde molens. Kinderdijk, dat ken ik maar al te goed. Molens, molens en nog eens molens. Toeristen, toeristen en nog eens toeristen. Ik heb vaak genoeg mensen de weg moeten wijzen naar Kinderdijk. En nu ging ik weer eens zelf heen.


Een typisch Hollands landschap
 

De beroemde molens
 

Nogmaals de beroemde molens
 



De tocht zelf ging naast de molens, ook door een typisch Hollands landschap. Vol met weilanden, sloten en Hollands weer dat niet kon kiezen tussen zon, wolken en regen. Dus kregen we van alles maar wat.

Het mooiste vond ik het Huis ter Kinderdijk waar volgens de sage het wiegje met een kindje aanspoelde. Dit verhaal zou zich afgespeeld hebben tijdens de Sint-Elisabethsvloed die waarschijnlijk veroorzaakt werd door een zware storm die in de nacht van 18 op 19 november woedde. De stormvloed die daarvan het gevolg is (19 op 20 november), is van een uitzonderlijk vernietigende kracht en staat bekend als St. Elisabethsvloed. Het is deze stormvloed die aan de bakermat stond van de huidige Biesbosch. Rond de 2.000 bewoners verdronken en ongeveer 28 dorpen gingen ten onder

Hieronder de sage:

HOE DE KINDERDIJK AAN ZIJN NAAM KOMT

Het was ten tijde van de St. Elisabethsvloed dat het gebeurde. Wild sloegen de golven over het lage land en overal werden de dijken weggevaagd alsof het papier was. Menschen en vee verdronken jammerlijk. Ach en wee geroep vervulde het land.
Maar wat geeft de zee om geweeklaag? Het water golft door de dijkbreuken en al wat het op zijn weg tegenkomt sleurt het mee. Werden er bij Dordrecht niet 72 dorpen verzwolgen! Veranderde het vruchtbare land niet in een uitgestrekte watervlakte! En liep het niet zoo dat daar waar eens leven en bedrijvigheid heerschte niets anders overbleef dan de Biesbosch met al zijn slaken en slenken, kreken en zeearmen?
Zeker, zoo is het gegaan in de dagen van de St. Elisabethsvloed. Niets bleef er over van de 72 bloeiende dorpen. Huizen en kerken, menschen en vee, alles werd door de zee verzwolgen.
Maar één wonder is er toen geschied. Eén menschenleven is toen althans gespaard gebleven. Zoo ver men zien kon golfde het water. Onafzienbaar ver rolden de golven. Alles wat er eens leefde lag er onder bedolven maar zie, wat kwam daar aandrijven? Die stip daar, dat ding dat zoo schommelde? Was het een wieg? Zeker, het was een wieg en een klein rozig kindje lag er in. Het zoog op zijn duimpje en zijn blauwe kijkers blikten onschuldig op naar de grijze hemel. Hoe kwam het dat de wieg niet kantelde? Hoe kon het gebeuren dat de golven er niet overheen spoelden? Dat kwam door de poes die op de kap heen en weer sprong en het zonderlinge vaartuigje in evenwicht hield.
Vanwaar kwam de wieg en wat is er van het kindje geworden? Niemand kan het zeggen maar de plaats waar de wieg aan land kwam heet nog heden ten dage de Kinderdijk.


Bron: Legenden langs de Noordzee van S. Franke. Zutphen 1934, 119-120

Huis te Kinderdijk, waar het wiegje aangespoeld zou zijn.
 

Als je goed kijkt, kun je boven het wiegje met de kat zien.
 


Het was weer een mooie tocht waar ik erg van genoten heb. Van de molens, van het typische Hollands landschap en het Hollandse weer. Maar ik kon ook wel een beetje genieten van de Kerstversieringen die overal te vinden waren.
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten